Fries met een limburgs accent
Harrij werd in 1948 geboren in Wisch, een grensdorp in de Achterhoek. Zijn vader is een Groninger en zijn moeder komt uit Gelderland. Uit liefde getrouwd, anders mocht er vanwege hun verschil in geloven, niet getrouwd worden. Hun tuin grensde direct aan Duitsland, waardoor Harrij een voorliefde heeft ontwikkelt voor grensstreken.
Hij studeerde aan de Academie Educatieve Arbeid. Later volgde in Utrecht de Hogeschool voor de Kunst, waar hij de opleiding agogisch kunstenaar volgde. Dit is een opleiding waarbij je kunst gebruikt om mensen te helpen.
In Friesland kreeg hij een baan als regisseur bij het Fries Centrum voor Amateurtoneel. “ik spreek nu blijkbaar Fries met een limburgs accent” aldus Harrij.
Mijn buren praten “plat” tegen mij
In Amsterdam ging hij werken als poppenspeler. Daarna ging hij les geven in Roermond aan de MHBO Agnesschool als docent drama en expressie. Hij reisde dagelijks, met het openbaar vervoer, van Roermond naar Amsterdam, totdat hij een advertentie zette, waarin hij woonruimte zocht op het platteland.Hierop reageerde ook Herman Brentjens.
Herman verhuurde zijn huisje, normaliter aan personeel van Nunhems Zaden. Na een bezoek aan het huisje was het voor Harrij snel duidelijk, hier wilde hij wel wonen. “Dit is het, net voldoende weg van de intimiteit van een dorp”. Voorzien van een bepaalde vertrouwdheid, zonder dat ik me verplicht voel, of anderen zich verplicht voelen ten opzichte van mij.
Vooral in de zomer is er zeker ruimte voor spontane ontmoetingen. Mijn buren spreken, op mijn verzoek, consequent “plat” tegen mij. Een kroontje op mijn leven. In Friesland kun je het Fries leren op bijvoorbeeld de avondschool. Op dat gebied is Limburgs niet zo toegankelijk. Het leven hier sluit weer makkelijker aan op meer buitenlandse sferen en culturen, en vormt een poort richting de EU. Inmiddels woont Harrij al bijna 30 jaar in Nunhem.
Gezegend kluizenaar
Harrij bleef lesgeven als docent drama aan de MHNO, de Agnesschool in Roermond, maar volgende ondertussen ook de priesteropleiding .
In 1990 meldde Harrij zich bij het Maastrichts Slavisch Koor waar hij in 1992 door Mgr Bär tot kluizenaar werd gezegend, waardoor Harrij een religieus leven kan leven, zonder in een klooster te hoeven verblijven. Hij heeft bij zijn huisje zelf een mobiel kapelletje gebouwd.
In 2001 werd hij tot priester gewijd door Mgr. Muskens van het Bisdom van Breda. Hij is tot priester gewijd en aangesteld voor de Slavisch byzantijnse rite. Dit is een van de 36 ritus van het rooms katholieke geloof.
Terwijl de priesters in de Russische Orthodoxe kerk gewoon getrouwd zijn en kinderen hebben accepteert Harrij de consequenties van het priesterschap onder de vlag van de Rooms Katholieke kerk.
Brief uit Nunhem
Ontstaan als gevolg van de opkomst van het Communisme in Oost-Europa. Vooral na WOII kwamen Nederlandse mannen die in Duitse of Oost-Europese werkkampen te werk gesteld waren, met hun Oost-Europese vrouwen, terug naar Nederland.
De paters Capucijnen begonnen met byzantijnse diensten. Toen de paters Capucijnen door ouderdom en overlijden niet meer in staat waren de byzantijnse diensten te verzorgen moest er een oplossing gevonden worden.
Harrij is de enige, in Nederland, aangestelde priester en verzorgt in het hele land de diensten in het Slavisch. Slavisch is een dode taal. Dood, omdat het vooral lied- en geschreven kerkelijke tekst is.
Sinds 1996 is er de Landelijke Instelling Pokrof. In het leven geroepen om het onderlinge beleid van de byzantijnse gemeenschappen te organiseren, en de gemeenschappelijke problemen aan te pakken. Op de site van Profrok schrijft Harrij regelmatig onder de naam: “Brief uit Nunhem”.
“Hierdoor weet men waar Nunhem ligt, die brieven worden zelfs buiten Nederland gelezen” aldus Harrij.
Zaailingen van de muur
De combinatie van lesgeven doordeweeks en het verzorgen van de Slavisch Byzantijnse diensten in de weekenden hield Harrij, zonder vakantie op te nemen, 13 jaar vol. Steeds vaker ging hij op zoek naar de begeesting van het leven en had behoefte aan een sabbatical. Hoe wil ik me leven anders gaan invullen?
In juli 2013 vertrok Harrij voor 3 maanden naar een Rusland, waarvan hij 2 maanden in een Russisch-orthodox klooster in Moermansk verbleef. “omdat ik de Russische taal niet sprak, moest ik zonder “taal” leren communiceren.
Om mijn belevenissen en reflecties te kunnen delen hield ik een dagboek bij. Met 3 dikke handgeschreven schriften vol, en 13 kilo minder lichaamsgewicht, kwam Harrij terug naar Nederland.
Op advies van een Neerlandica heb ik dit “dagboek” literair uitgewerkt. “Dit was nodig voor mijn verwerking“, het is echter nooit mijn intentie geweest een boek te schrijven, aldus Harrij. Het boek is nog te koop en heet “Zaailingen van de muur”.
Sinds 2001 gaat Harrij regelmatig terug naar Rusland, en verzorgt hij de diensten alleen als het niet anders kan. In het verleden waren er in de maand december 7 diensten die Harrij verzorgde, in 2016 slechts 2 Er is nu, ook na mijn pensionering, meer ruimte om dingen te doen die ik zelf wil doen.
Thuis in Nunhem begint de dag met een uur Russische les, ter ontspanning. Met behulp van CD’s concentreert Harrij zich vooral op het schrijven. Spreken ervaart hij als zeer lastig.
De hemel in vliegen
Afgelopen oktober heeft Harrij samen met pastoor Dieteren de clusterviering in de parochiekerk van Nunhem verzorgd. In voorgaande jaren was er geen clusterviering in Nunhem.
Deze gezamenlijke dienst, bleek een unieke gelegenheid om de parochianen een andere tak van het katholicisme te laten leren kennen,. En tevens een mogelijkheid om het unieke karakter van ons dorp zichtbaar te laten zijn ten opzichte van de andere dorpen uit het cluster; Haelen, Horn en Buggenum. Pastoor Dieteren was meteen enthousiast over het idee.
Bij het verlaten van Nunhem maak ik altijd een kruisteken, voor mij een teken dat ik “Nunhem” zie als een eigen plek. Het geeft me een gevoel van “ik kan met God gaan want ik woon in Nunhem”. Wonen in een stad zorgt voor vele prikkels en overactieve zintuigen. De tuin en de natuur om me heen helpen me aarden. Als priester ben je snel geneigd de hemel in te vliegen? Ik doe wat de natuur doet.
Thuiskomen kan in Nunhem niet, want ik kom hier niet vandaan, maar na al dat gezwerf kom ik hier tot rust, en kom ik thuis. Ik kan me een ander thuis niet voorstellen, anders ging ik wel verhuizen.
Ik voel me in ieder geval een niet “niet Nunhemmer”.
