Renate werd 51 jaar geleden in Nunhem op de Karel Simmelinkstraat geboren. Hier groeide ze ook op, samen met haar broer Fred en haar ouders.De vroedvrouw had het maar druk. Op haar geboortedag werd ook Joep Stijnen geboren, en de volgende dag Ron Frenken.
30 jaar geleden is ze, samen met Huub Boer, verhuisd naar de Servaasweg. Het huis (van Drien van Thomasse Pier) naast het geboortehuis van haar vader. Hun nieuwe thuis werd compleet gerenoveerd. Op de Servaasweg werden ook hun zonen Mitch en Dennis geboren. Terwijl we (redactie) met Renate in gesprek zijn, komt onverwachts vader Jan binnenvallen. Jan excuseert zich, maar kan niet weg voor z’n dochter informeert naar de status van een zieke vogel.De liefde voor dieren heeft ze van geen vreemde. Ook moeder Karin is een dierenliefhebster. In haar jeugd waren er al huisdieren, variërend van hamster tot volièrevogels, en van honden tot marmotjes. Ook nu maken dieren deel uit van het gezin Boer-Loven.“Dieren zijn hulpeloos, dankbaar voor je liefde en aandacht en daardoor trouw” aldus Renate en daar voel ik me tot aangetrokken.
Onze dieren zijn altijd 2e-handsjes
Renate was lid van “Kids voor Animals”, waarbij ze jeugd begeleide tijdens uitstapjes in het thema dieren en natuur. Door het gebrek aan vrijwilligers is deze vereniging uiteindelijk opgeheven in onze regio. Ook is ze altijd lid van de Dierenbescherming geweest en nog steeds. Omdat er in Nunhem geen collecte plaats vond voor de dierenbescherming is ze, 30 jaar geleden, samen met Shirly Bex gaan collecteren. Renate nam de coördinatie op zich en werd met collecteren geholpen door vrienden en kennissen. Na de coördinatie voor Nunhem volgde al snel Haelen en Buggenum. Later kwamen daar Neer, Roggel, Heythuysen, Baexem en Beegden bij waarvan ze tevens wijkhoofd werd. Dit alles vanwege haar grote liefde voor de dieren. “ Ik doe het niet voor mezelf, ik doe het voor de dieren”, zegt Renate.
Altijd en waar mogelijk staat ze klaar voor dieren in Nood. Mensen weten haar te vinden als ze een gewond of weggelopen dier hebben gevonden of zorgen maken om dieren verkerend in “speciale” omstandigheden. Ze neemt dan zelf actie of schakelt hulp in.
Eventueel vangt ze de dieren op en zorgt ervoor dat ze op een goede plek terechtkomen. “Ik zou heel graag op een dierenambulance werken, maar denk dat ik dat emotioneel niet aan kan” aldus Renate. Ik was compleet van de kaart toen ik eens een eekhoorntje onder mijn fiets kreeg. Haar liefde voor de dieren heeft ze “doorgegeven” aan haar kinderen die zich ook heel betrokken voelen bij het leed van dieren.
Hun eigen huisdieren zijn altijd “2e-handsjes” zegt Renate. Vorige honden kwamen uit het asiel en Spikey werd op straat gevonden, waarschijnlijk door de vorige baasjes uit de auto gezet. Wij hebben hem toen tijdelijk in huis opgevangen maar er kwam nooit een eigenaar, dus na 14 dagen werd hij officieel ons nieuwe huisdier. Hun huidige hond Diesel is van Marktplaats. Diesel kon niet meer bij zijn vorige baasjes blijven dus hebben wij hem geadopteerd. Renate heeft de basisschool in Nunhem doorlopen en na haar middelbare schooltijd heeft ze de kappersopleiding gevolgd. Ze heeft korte tijd als kapster gewerkt maar het administratieve vak trok haar ook. Ze solliciteerde bij de firma Op het Root in Neer en werd aangenomen. Ze heeft er met veel plezier 21 jaar gewerkt.
Ik moet door
Op 39 jarige leeftijd werd Renate door kanker getroffen. Er volgde een heftige periode met chemo, bestralingen en diverse operaties . “Ik bleef optimistisch, de kinderen, destijds 8 en 4 jaar oud hebben me nodig, dacht ik steeds” zegt Renate. “Ik moet door”. Tijdens de periode van de chemo stond ze nog steeds klaar voor de dieren en ging Renate ondanks alles collecteren en bleef ze de coördinatie regelen. Nog dagelijks ondervindt Renate beperkingen als gevolg van de kanker, die je aan de buitenkant niet ziet.
In diezelfde periode werd ook haar baas ongeneeslijk ziek. Hij overleefde de kanker niet, ik wel. Gevolg van het overlijden was dat het familiebedrijf werd gesloten, er was geen opvolger beschikbaar. Renate, maar ook Huub kwamen daardoor beiden zonder werk te zitten. Gelukkig vond Huub meteen een andere baan.
Renate is een bezige bij. Naast haar werk voor de dierbescherming en de zorg voor haar gezin is ze jarenlang secretaris van Judoclub Zenshin geweest. Ook coördineerde ze jaren het overblijven op basisschool de Leerlingst. Nog steeds is ze 3 keer per week vrijwilliger op school als overblijfmoeder, haar moeder zelfs 4 keer.
Jarenlang heeft bij haar voordeur op de Servaasweg een bordje EHBO verbandpost gehangen. Mensen konden er terecht voor hulp bij kleine ongelukjes. Nu is Renate nog actief bij “Hart voor Leudal” en volgt ze jaarlijks de reanimatiecursus.
Niet meer doen, wat je echt niet meer wilt
Renate is dankbaar voor het leven, en geniet van de kleine dingen. Ze kiest steeds vaker en bewuster te leven volgens haar motto: “Niet meer doen, wat je echt niet meer wilt”. Met pijn in haar hart heeft Renate dan ook gekozen om het coördinatorschap en het collecteren voor haar geliefde dierenbescherming los te laten.
Voor mensen die haar benaderen vanwege de situatie van een dier in nood, blijft Renate haar deur en hart openstellen.
Ik verveel me nooit, zegt Renate. De tijd die “vrij” komt door het loslaten van haar werk voor de dierenbescherming is snel gevuld, al heeft ze vele hobby’s als gevolg van haar ziek zijn moeten opgeven. Nu vul ik mijn tijd graag met wandelen met Diesel, fietsen en surfen op het internet, zegt Renate. Ik kijk altijd naar de dingen die ik wel nog kan, en niet naar wat ik niet meer kan. Want dat heeft geen zin en maakt het alleen maar moeilijker.
Op de vraag : wat betekent Nunhem voor je?, antwoordt ze: “Nunhem is vertrouwd, fijn wonen, lekker rustige omgeving, sociale controle, je kent iedereen, hecht. Ik zal er nooit weggaan”
